حضرت زهرا(س) به زن بودن خودشان افتخار می‌کردند

یکی از اساتید دانشگاه و دانش آموختگان حوزه در گفتگو با خبرنگار مهر، ضمن بیان تسلیت شهادت حضرت زهرا(س) اظهار داشت: در شأن حضرت زهرا(س) مطالب زیادی از ائمه اطهار(ع) و پیامبر اکرم(ص) نقل شده است، از نزول سوره کوثر تا تعبیر پیامبر(ص) مبنی بر اینکه ایشان ام ابیها و سیدالنساء العالمین هستند می‌توان در این زمینه یاد کرد.

رئیس‌جمهور با همه پرسی می‌خواهد برجام دیگری تحمیل کند یا رابطه با آمریکا را مطرح کند؟

قاسم جعفری عضو شورای مرکزی کانون دانشگاهیان ایران اسلامی و عضو هیات علمی دانشگاه با اشاره به حضور پرشکوه مردم در راهپیمایی 22 بهمن امسال، گفت: روز 22 بهمن همانطور که انتظار می‌رفت و رهبر بزرگوار انقلاب اعلام کرده بودند یک روز تماشایی شد و مردم با آنکه دچار مشکلات مختلف اقتصادی هستند اما با این وجود حضور خیره کننده را داشتند که این پیام‌های مهمی را برای دوستان و دشمنان داشت.

یادداشت/ ای همدلان همزبانی کنید!

مضمون یک شعر عربی از سال‌ها پیش بر لوح ذهنم حک شده است که می‌گفت : "چه بسا پرنده‌ای که در هرم گرما به ناله می‌ایستد و از نامهربانی‌های ایام شکوه می‌کند. تو گویی از هجران همدمانی می‌گدازد که روزگاری به الفتشان گذرانده بود. آری، ما شرح هجران و سبب ناله هم را نمی فهمیم اما حس مشترکی ما را به غمگساری برای هم کشانده است."

وصف حال امروز نیروهای متدین و دلداده انقلاب با مردم در آیینه این داستانک نمایان است. آنان از بین همدلی و همزبانی با مردم اولی را بر گزیده اند و در عمل نیز ثابت کرده اند. هر وقت غمی بر چهره مردم نشسته است انان قبل از هر کسی برای کمک و ادای وظیفه انسانی و دینی رسیده اند.

حوادث زنجیره‌ای زلزله‌های اخیر تنها برخی از مصادیق آن است. اما دیگرانی که در عمل هیچ نمی‌کنند و ارائه خدمات قانونی به مردم را نیز با منت همراه می‌سازند بدل از همدلی همزبانی را در پیش گرفته اند و با همین تدلیس، ساده دلان و زود باوران را همراه خویش می‌سازند.

گروهی برای عزت و سرافرازی ملت، خون دل‌ها خورده اند و گروهی بر اریکه نشسته و ارباب منشانه سند حقوق شهروندی توشیح می کنند تا بر اندوخته صندوق اعتبارات دنیایی خویش  بیفزایند.

فکر می کنم وقت آن است که نیروهای انقلابی از لاک خود بیرون جهند و به حساب پرهیز از ریا و تمحض در اخلاص بین خود و مردم حصار ننهند. اینان باید بدانند که همزبانی با مردم و شرح حال واقعی مردم از از تریبون های مختلف مکمل همراهی همدلانه با آن هاست. نگذارید بر مسند نشستگان از حس ریشه دار شما مبنی بر پرهیز از تضعیف ارکان نظام، سوء استفاده کنند و شما را به استناد ادبیات جاری بر بیان و بنانتان افرادی دور از واقعیت های جامعه  معرفی کنند و خود را با همه گران نشینی، لوکس سواری، شیک پوشی و اشرافیت منشی فرشته سان و همنوای کف اجتماع قلمداد کنند. خنیاگرانی که زمینه های عصیان را بر اقشار جامعه تحمیل کرده اند؛ با عملکرد ضعیف اقتصادی خود بخش اعظم جامعه را در زمره ناداران نشانده اند.

با کارنامه ضعیف خود سپرده گذاران بسیاری از موسسات مالی و اعتباری را به جایی رسانده اند که برای رسیدن به حق خود راهی جز شوریدن و فریاد زدن در پیش ندارند. گران پوشان و گوارا نوشانی که با روش های اقتصادی ناکارامد شکاف طبقاتی را ده چندان کرده اند و اینک در عمل اکثریتی پرشمار در خدمت منافع اقلیت کم  مقدار  اما پولدار قرار گرفته اند با این همه آنان خود را وکیل مدافع مردم جا می زنند و بی پروا از قیامت و دادگاه عدالت ربانی گروه مومنان و حق محوران را دیو صفتان خسارت بار برای آحاد جامعه می نمایانند و با بر بهره گیری حداکثری از ابزارهای نوین و بویژه فضای مجازی در لباس همراهی و التزام به خواسته های جامعه دلبری می‌کنند.

بازی با آمار از شیوه‌های معمول بر مرکب قدرت نشستگانی است که روزی ملاک را جیب مردم می خواندند و در عین حال بیان واقعیت پژمرده حالی انبوه انسان ها در اثر ناکارامدی خود را از تریبون هایی چون نماز جمعه و یا رسانه های مستقل و ناهمسو با مشی سیاسی ناصوابشان، بر نمی تابند.

رئیس دولت برمی شورد که چرا رسانه ملی گزارشی از گرانی تخم مرغ  و ..پخش کرده است و یا خبرگزاری فارس متهم به تهیه خبرهای تلخ از واقعیت های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و.. می شود! در مهمترین شورای امنیتی کشور تصمیم می گیرند که فلان بستر مجازی کنترل شود فردایش در تظاهری عوام زده بر فیلترینگ می شورد مفاسد اقتصادی که امروز خوره جان بیت المال شده است و به موازات ثروت سازی بی پایان برای نوکیسگان ملتی را در کام فقر فرو برده است با عینکی سیاست زده نگاه می شود و نتیجه آن می شود که در یک رقم بیش از 15 هزار میلیارد اندوخته صندوق فرهنگیان به تاراج می رود اما نامش به جای دزدی و اختلاس می شود معوقات بانکی ! البته که این رشته سری دراز دارد و پرداختن به آن سینه مدعیان حقوق شهروندی را تنگ می آید.

همانانی که در مقام دو قطبی سازی انتقاد را حتی از ساحت معصوم روا می دارند! چون بر حسب قاعده " التزام " ، به نقد کشیده شوند انگ تخریب گری و سیاه نمایی به ناقدان، حوالت کنند.

پاسخ ساده گوینده این سخن گزاف آن است که اولا هیچ مومن واقعی رو در روی پیامبر خدا نمی ایستد و نمی گوید " أ من الله او منک ؟ " چون معنای این حرف آن است که نعوذ بالله رسول خدا گاهی هم حرف خود را به جای کلام حق قالب می کند!

مومن واقعی عمیقا به سخن خداوند ایمان دارد که پیامبرش (وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَىٰ) النجم3 و 4) پس انتقاد به پیامبر و امام  معصوم  یعنی اعتراض به خدا. بله  اگر انسان های مشرک و منافق همچون کسی که در جنگ خیبر با بی ادبی حضرتش را خطاب کرد " اعدل یا محمد " ایستادند و انتقاد کردند پیامبر خدا با انشراح صدر پاسخ می دهد.

کسی که اندک آشنایی با صنعت اجتهاد دارد، می داند که این مطلب مجوز شرعی انتقاد به معصوم نیست. اگر امر واقع حجت شرعی باشد پس لابد این که پیامبران و امامانی کشته شده اند دلیل جواز شرعی بر اقدام به قتل معصوم است ! از سویی حتی انتقاد از حاکم اسلامی غیر معصوم هم باید تابع مکانیزم ناظر بر حفظ مصالح و دفع و رفع مفاسد باشد. مثلا آیا می شود در هر جلسه رسمی و غیر رسمی عمومی یا خصوصی فردی یا افرادی فی المجلس برخیزند و بساط سخنرانی و مدیریت رئیس محترم جمهور را در هم ریزند؟ آیا اطرافیان و محافظان او اجازه می دهند؟ خوب است انسان عاقل شعری نگوید که در قافیه اش گیر افتد.

از سویی پدیده عجیبی که در بسیاری دولت مردان امروزی رخ می نماید رویه انکار رفتار و گفتار و وعده هایی است که از آنان بروز کرده و مستندات آن به فضل تکنولوژی در دسترس همگان است. (همچون ماجرای نفی وعده های صد روزه و یاادعای قابل نقد بودن امام زمان عج ! و..)

اما حرف ما با ساکنان اردوگاه حق جویی و دلسوزان اسلام و انقلاب این است؛

1 - به تعبیر بزرگی که در ماجرای شورش‌های اخیر فرموده است میدان، میدان جنگ اسلام و کفر است و هر کس هر چه می تواند باید در دفاع از حق بگوید و بنویسد و انجام دهد.

2 - وقتی انقلابیون و نیروهای ارزشی خود جزء مردمند و دلشان به تمام معنا برای مردم می تپد چرا نباید این حقیقت اظهار شود؟ پس لطفا زبان و قلم و هنر خویش را در تبیین این حقیقت به کار گیرید.

بر تبعیض باید برآشفت. سختی معیشت مردم را باید جار زد. آسیب های اجتماعی و بی عملی متولیان را به منظور اصلاح با صراحت منطقی یاد آور شویم. رکود اقتصادی و بیکاری را به رخ بکشیم تا شاید آنان که منابع مملکت و بودجه ریزی آن را در اختیار دارند کاری کنند.

یادم هست اوایل سال 94 در صحن علنی مجلس فریاد زدم مشکل سپرده گذاران پدیده شاندیز و تعدادی دیگر از موسسات مالی در حال تبدیل به کیس امنیتی است اما دولتیان را گوش شنوا نبود تا آن که ضربه های سنگین واقعیت کمی بیدارشان کرد گر چه باز هم در خوش خیالی پایان ماجرا رجز خروج به سلامت از حوادث می خوانند! غافل از این که مردم و حتی همان معترضانی که حرف و خواسته درست و شنیدنی داشتند برای اطفاء حریق فتنه آمدند اما گلایه ها و زخم سینه هاشان پابرجاست.

3 - خدای رحمت کند امام راحل را که خطر نفوذ نااهلان و نامحرمان را گوشزد کردند باور کنیم که آشفتگی برخی مقامات از بیان مکرر خطر نفوذ یعنی  این که جای درستی دست گذارده اید و نباید رها کنید . امروز باید نگران نفوذ از تیم هسته ای که در دادگاه ثابت شده است باشیم تا عرصه اقتصاد و فرهنگ و اجتماع و حتی دستگاه های امنیتی و .. بیانیه آن 16 به اصطلاح اصلاح طلب را مرور کنید که تمام تلاششان پنهان کردن دست بیگانگان و دشمن خارجی در ایجاد ماجراهای اخیر است چون کشف آن دست همکاران داخلی شان را نیز رو می کند.

4 - بدانیم که کم کاری نیروهای جبهه ایمان در هم آوایی با بدنه جامعه زمینه ساز موج سواری بدخواهانی است که رفیق دزدند و شریک قافله. آنان با شعارهای فریبا جمعی را ( بویژه نوجوانان و جوانان و اقشار گرفتار را که در پی فرجی هستند ، با ظاهر خیرخواهی در پی خود می کشانند و مقاصد شوم خویش را به کرسی می نشانند . چنان که می گویند بیش از 70 درصد بازداشت شدگان شورش های اخیر گفته اند با اعتماد به فضای مجازی و راست پنداری خبرهای منتشره وارد معرکه شده اند. 90 درصد آنان هیچ سابقه قبلی کیفری نداشته اند و فقط در سایه برانگیختگی احساسات فعال شده اند. چرا باید یک جوان نیازمند برای رسیدن به مبلغ اندکی از سوی فردی شیطان صفت وسوسه شود و پرچم کشورش را پایین کشد و دیگرانی گرفتار هیجان خودباختگی آن را در آتش افکنند؟!

5 - ما مطمئنیم که نیروهای مومن در کنار انتقاد و فریاد زدن خواسته‌های واقعی مردم ( از باب امر به معروف و نهی از منکر و نیز به مصداق نصیحت ائمه مسلمین ) مردان و زنان صادق میدان عمل هم هستند و در هرکجا که باشند برای رفع مشکلات و زدودن گرد و غبار فقر و علاج ناهنجاری های رفتاری و آسیب های اجتماعی از هیچ تلاشی دریغ نمی کنند؛ گرچه امکانات و عده و عده در دست کسانی است که باید به حق پاسخگو باشند . این را هم خیرخواهانه یادآور می شویم اگر شبکه دولت جبهه نیروهای انقلاب را مورد بی مهری قرار می دهد امید است نهادهایی که به فضل الهی توانمندی هایی دارند و  امکان تصمیم گیری مستقل را نیز دارا هستند که لزوم به نام بردن نیست قدری به خود آیند و از انگیزه ،تعهد ، توان ، تخصص ، اراده و پا بکاری این جماعت بی ادعا و صادق الوعد با برنامه ریزی درست بهتر بهره ببرند .

6 - یادمان باشد اینک به تعبیر رهبری معظم مثلث شوم استکبار  ( امریکا و غرب )، نفاق و خیانت ( ضد انقلاب خارج و داخل به عنوان نیروی عملیاتی دشمن )  و مرتجعان پولدار و بی مقدار منطقه ( عربستان و ..) در کمینند تا این شجره طیبه را از بن ببرد  ؛ پس غفلت حتی به قدر لحظه ای ، پشیمانی در پی دارد ، چه حکیمانه گفته است:

"رفتم که خار از پا کشم محمل نهان شد از نظر

یک لحظه تاخیر کردم صد سال راهم دور شد"

7 - اهتمام به امر مسلمین وظیفه همگانی است و به بیان  زیبای نبوی ص " کلکم راع و کلکم مسوول عن رعیته " اما بر صاحبان

عقل و بصیرت پوشیده نیست که وظیفه عالمان و نخبگان و فرهیختگان حوزه و دانشگاه بسیار سنگین تر است .سر این که رهبری معظم می گوید من عمیقا نخبه باور هستم همین است ، یعنی این قشر معظم نباید بنشیند و به جای راهبری تابع باشد . عالم و دانشمند و حوزوی و دانشگاهی که امروز به درد مردمش نخورد پس کی می خواهد دینش را به جامعه ادا کند؟

امروز هجوم فتنه هاست و عالم باید علمش را اظهار کند .امید است که جبهه مومنان آگاه و انقلابی در کنار همدلی و همراهی عملی با مردم که در داستانک ابتدای مقال اشاره کردم در بیان و قلم و زبان  هم حسن سریره و خیرخواهی خود را برای مردم اظهار کند تا هم تالیف قلوب شود و حربه مکر از دست جبهه ناکارامدان و بلکه بدخواهان ملک و ملت زدوده شود.»

جای خالی اندیشکده‌های جدی، اثرگذار و کارا در کشور

قاسم جعفری عضو شورای مرکزی کانون دانشگاهیان ایران اسلامی و عضو هیات علمی دانشگاه طی یادداشتی به برکات سفر مقام معظم رهبری به خراسان شمالی اشاره کرد و در ادامه هم پیشنهاداتی را برای رفع مشکلات کشور بیان کرده است.

امام سجاد(ع)؛ بزرگ‌ترین احیاگر حادثه کربلا/آموزش سبک زندگی با دعا

یکی از اساتید حوزه و دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، ضمن تسلیت ایام حزن شهادت اباعبدالله الحسین(ع) و یارانشان و همچنین شهادت سیدالساجدین، امام سجاد(ع) اظهار داشت: از خداوند می‌خواهیم ما را از بهترین دوستان اباعبدالله الحسین(ع) و عمل به سیره طیبه امام در دنیا و در آخرت در زمره یاران باوفای ایشان قرار دهد.

استاد دانشگاه در خراسان شمالی: سبک زندگی نیازمند تجدیدنظر اساسی و واقع بینانه است

دکتر قاسم جعفری در گفت و گو با خبرنگار ایسنا، منطقه خراسان شمالی، با اشاره به اینکه باید در زمینه فرهنگ نیز امر به معروف و نهی از منکر وجود داشته باشد، اظهار کرد: مهمترین مسئله ای که در حال حاضر وجود دارد این است که تقریبا با مسائل اعتقادی و دینی و فرهنگ بومی به طور سطحی برخورد می شود، نه آشنایی دقیقی با آن وجود دارد و نه در عمل اجرایی می شود.

جعفری: وجه اشتراک مستکبران و استعمارگران از نگاه قرآن/ نفاق توأم با گردن‌کشی ویژگی استعمار انگلیس

قاسم جعفری، نماینده سابق مجلس شورای اسلامی و کارشناس قرآنی، در گفت‌وگو با ایکنا در تشریح مشخصات استعمار، اشتراکات استعمار و استکبار و چرایی مبارزه با طاغوت از نگاه قرآن گفت: یک انسان دین‌مدار که بر مبنای توحید حرکت می‌کند اصول زندگی خود را با آموزه‌‌های دینی و وحیانی تنظیم می‌کند و بر این اساس تولی و تبری دو آموزه مهم دینی و از فروعات مهم اسلام است.

عضو هیأت علمی دانشگاه: عرفه؛ دعای تضرع به درگاه معبود / خدا را بی‌وسطه بخوانیم

یکی از اساتید حوزه و دانشگاه درباره اهمیت روز عرفه در گفت‌وگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: یکی از مقطع‌های مهم حرکت امام حسین(ع) خلق فرصتی برای مناجات با خدا در یکی از بهترین مکان‌ها، صحرای عرفات در کنار کوه ابوقبیس است.

این‌گونه قفس‌ها شکست؛ خاطراتی از دوران اسارت

قاسم جعفری عضو شورای مرکزی کانون دانشگاهیان ایران اسلامی طی یادداشتی در سالگرد بازگشتش از اسارت، نوشت: بازگشت اسرا بیش از ما برای زندان‌بانان شعف‌آور بود چون از آن همه مقاومت و صبوری به رغم رفتار ناجوانمردانه شان به تنگ آمده بودند. رمز سخن زیبای امام که فرمود: «اسرا در چنگال دژخیمان خود سرود آزادی اند و احرار جهان آنان را زمزمه می کنند» همین جاست.

متن کامل این یادداشت در زیر آمده است:

« سال 1362 به عنوان طلبه رزمی تبلیغی، عازم عملیات شدم . دست تقدیر 6.5 سال اسارت را برایم رقم زد. نیمی از دوران اسارت را در کتاب «خوشه‌های خاطره» نوشته‌ام. تنها 6 روز پس از بازگشت به برای ادامه تحصیل به شهر قم مهاجرت کردم. دروس حوزه را تا 8 سال خارج فقه و اصول خواندم و همزمان کارشناسی

حقوق و ارشد و دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه را گرفتم و...

اسارت، نه با اختیار که به دست تقدیر قسمت ما شده بود. اما نه تنها ناراحت نبودیم که احساس رضایت هم می‌کردیم. باورمان آن بود که «البلاء للولاء» یعنی به مقرب‌تر جام بلای بیشتر می‌نوشانند. گاهی زنجیر دلیل بریدن است وایجاد اراده برای پریدن. پیرمرد را می‌پرسیدیم چند سال داری؟ می گفت 7 سال! - (آن موقع هفت سال از پیروزی انقلاب گذشته بود) باورش این بود که آن پنجاه سال را خواب بوده است. احساس می‌شد اسارت با همه سختی ها ورود به مرحله رشد است.

رشد در قاموس دینی غیر از بلوغ است . رشد در قاموس قرآن به عبارتی یعنی تنزیه اندیشه از بت‌های رنگارنگ و ارباب متفرقه و سر نهادن بر آستان واحد احد، (وَلَقَدْ آتَیْنَا إِبْرَاهِیمَ رُشْدَهُ مِنْ قَبْلُ وَکُنَّا بِهِ عَالِمِینَ) اﻷنبیاء 51 اولین نشانه رشد پشت پا زدن به تماثیل «بتان دست ساز » و گشودن چشم دل بر فطرت الهی است. این ممکن نیست مگر با انکار کژتابی‌های فکری و عملی جاری در جامعه، (إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَا هَٰذِهِ التَّمَاثِیلُ الَّتِی أَنْتُمْ لَهَا عَاکِفُونَ) اﻷنبیاء 52.

نقطه عزیمت حرکت ابراهیمی تقویت پای اراده برای گام برداشتن تا سرای خالق حقیقت است. اسارت یکی از فرصت‌های مغتنم تحلی به زیور عرفان و سکونت در جوار رحمان است. سر این حکمت بزرگ را را آن پسر بچه هشت نه ساله می‌داند که در همراهی پدر با کامیون در حین ماموریت اسیر شده بود، افسر عراقی در اردوگاه حرف از آزادی‌اش می زند، پاسخ می‌شنود تا پایان در کنار اسرا می‌مانم. تو گویی برای تفسیر حدیث «افضل الاعمال احمزها » مسابقه‌ای برپاست. کسی نمی‌خواست خود را در مهلکه اندازد اما خیلی‌ها ترجیح می‌دادند سهم رنج دوستاش هم به او برسد.

اگر به بهانه اقامه نماز، سخنرانی و بیان احکام دین و امثال آن حرف سلول انفرادی به میان می‌آمد هر کسی در پذیرش گناه عظیم! ( از منظر عراقی‌ها ) پیش قدم می‌شد تا ظلمات در ظلمت را او به جای یاران تحمل کند. دسیسه‌های دشمن نتوانست بین آنان و امامشان فاصله اندازد؛ افسر عراقی ( به دروغ ) مدعی می‌شد امام خمینی می‌گوید شما را به عنوان اسیر ایرانی قبول ندارد! پاسخش تنها یک لبخند معنادار بود و بس. یاد پیرمرد مظلوم شهید حنیفه به خیر که جرمش ابراز محبت به رهبرش بود و با شهادت در زیر شکنجه، راستی گفتارش را تصدیق کرد.

یک روز مرا از آسایشگاه بیرون کشیدند و با تهدید و تحقیر تکرار می کردند که :اهنا معسگر مو جامعه » اینجا پادگان است نه دانشگاه! اندک افراد ضعیف النفس که نسبتشان از فرط قلت قابل ذکر نیست برنامه فرهنگی بچه‌ها را لو داده بودند و به خیال خودشان بنا داشتند زهر چشمی بگیرند که ما می‌دانیم چه می‌گذرد لیک شیرینی اعتراف آنان به این که اسیران به ظاهر دربند با همه نیستی‌ها و کاستی‌ها ی مادی و وفور پستی‌های رفتاری دشمن از قفس، دانشگاه ساخته اند، شوق برانگیز بود و آدمی را برای ادامه مسیر و ادای دین به آن خوبان، دلربایی می کرد.

غمخواری افراد برای یکدیگر نامردمی دشمن کینه پیشه را رنگ می زدود و درهای رحمت ربانی را بی درنگ می گشود. عزیزی که صدای نسبتا خوشی داشت و در دلتنگی‌های اول اسارت با خود زمزمه می کرد؛ دوستی با هر که کردم خصم مادر زاد شد، دیری نپایید که در بحر محبت دوستان دوران سختی مهر بی پایان را غزل سرود. نمایندگان صلیب سرخ جهانیاز آغاز ورود به اردوگاه تا لحظه رفتن مقهور نجابت و صلابت این جماعت در خاک زمین دست بسته و په عرش رحمن دل نهاده، بودند. کمتر می‌شد که از قساوت‌های دشمن جزع کنند و به نزد ماموران صلیب شکوه برند اما در تحصیل خبر از حال میهن خود اصرار داشتند. آنان می‌گفتند زندان‌های دنیا پر از مدعیانی است که بسیاری امکانات دارند اما در بی‌هدفی یا ابهام سرنوشت خویش سردرگمند و در جستجوی نجات از فسردگی جسم و روان به هر وسیله ای چنگ می اندازند در حالی که اسرای ایرانی همه را در حسرت نگاه های پرطراوت و امید بخش خود وانهاده اند. برخی شان به حکم انسانیت از سر این حقیقت می پرسیدند و یاد آن سید عزیز ( ابوترابی رحیل ) به خیر که پاسخ داده بود؛ اینان ( اسرا) مکتبی دارند به نام اسلام و معلمی دارند به نام حسین (ع).

درس خوانده این مکتب در محضر چنان معلمی حاشا که خسته گردد و فسرده و دست از مرام جوانمردی و مقاومت و مداومت بر حق و ایثار جان برای جانان بردارد. اینان به تاسی از کسی روزگار می‌گذرانند که در نگاه علی (ع)بزرگ بود . «کان لی فی ما مضی اخ فی الله و کان یعظمه فی عینی صغر الدنیا فی عینه » آری خواری دنیا در نزدش او را در چشم علی عظمت داده بود. اسیری که به تاسی از حماسه ساز کربلا می‌خوانند؛ آنکس که تو را دارد پس چه ندارد؟! هر آن که تو را ندارد پس چه دارد؟! زندان بانان عراقی بارها اعتراف می‌کردند شما مدل جمهوری اسلامی در مقیاس کوچک تشکیل داده اید. وقتی درخواست نهج البلاغه و مفاتیح الجنان می‌کردیم پاسخ این بود، کل جنگ ما با شما بر سر همین هاست.

برابر قانون اردوگاه نماز شب و جماعت، دعا و قرآن و مواردی از این سنخ ممنوع موکد بود و مرتکبش مستحق اشد مجازات. در آن شرایط سخت امنیتی به دور از چشم دشمن و نامحرمان جاهل و ضال و مضل بچه‌ها برای روزی که هر لحظه احتماش را می‌دادند در قالب لشکر و تیپ و گردان سازماندهی شده بودند. آن‌ها معتقد بودند هر لحظه ممکن است رزمندگان به پشت اردوگاه برسند و ما باید مهیا باشیم و همین روحیه و عمل حرص دشمن را درآورده بود. عراقی‌ها می‌گفتند مادامی که تشکیلات دارید از نظر ما در لیست سیاهید. بارها اعلام می‌کردند فقط در پی بهانه‌اند تا جمعی از اسرا را قتل و عام کنند. نمونه کارهای داعش مسلک آنان بستن چند نفر در یکی از اردوگاه‌های موصل به ستون ها و پاشیدن بنزین و آتش زدن پاهایشان است.

بررسی ریشه‌های تاریخی روش‌های داعش نمی‌تواند بی توجه به این حوادث اتفاق افتاده در اردوگاه اسرای ایرانی باشد. ما معتقد بودیم آدمی در سختی خوب رشد می‌کند و ریشه دارتر و استوارتر می شود «الا و ان الشجرة البریة اصلب عودا و الرواتع الخضرة ارق جلودا» درختت بیابانی مستحکم است و گل‌های ناز باغچه‌ای نرم و آسیب پذیر.

آن روز که رادیو بغداد خبر آزادی قریب الوقوع اسرا را اعلام کرد بچه‌ها کم کم برای اقامه نماز ظهر مهیا می شدند که مامور عراقی با عصبانیت گفت « کلکم مخ ماکو » پرسیدم چرا؟ گفت: من فکر می کردم با شنیدن خبر آزادی مشغول شادی و پایکوبی می‌شوید اما شما با همان شیوه قبل ذکر و دعا و نماز را در پیش گرفه‌اید. خدا کمک کرد که به این آیه تمسک جویم « لِکَیْلَا تَأْسَوْا عَلَىٰ مَا فَاتَکُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاکُمْ ۗ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ» الحدید 23 . آری اینها از بازگشت به مام میهن و پیوستن به اقیانوس مردم خویش خوشحالند و شاکر اما، هرگز دچار مرض فرح غفلت آور و قلب میران نخواهند شد. اخمش در هم شد و شانه‌ای بالا کشید و بی آن که جوابی دهد ره خود در پیش گرفت و من هم به جمع نمازگراران پیوستم.

سخن آخر این که بازگشت اسرا بیش از ما برای زندان‌بانان شعف‌آور بود چون از آن همه مقاومت و صبوری به رغم رفتار ناجوانمردانه شان به تنگ آمده بودند. رمز سخن زیبای امام که فرمود: «اسرا در چنگال دژخیمان خود سرود آزادی اند و احرار جهان آنان را زمزمه می کنند» همین جاست. معنای سخن رهبری که از آزادگان به عنوان ذخائر انقلاب یاد کردند و فرمودند: «دوران اسارت کوتاه شده قرن‌هایی است که انسان‌های با استعداد را به الماس‌های درخشان تبدیل کرد.» آری این گونه بود که قفس شکست و پرستوهای مهاجر به آشیانه باز آمدند.

یاد ایام اسارت یاد باد

یاد هر لحظه شهادت یاد باد

یاد بعقوبه رمادی الانبار

موصل یک موصل دو سه و چار

یاد تک سلولی تار و نمین

یاد ساعت ها نشستن بر زمین

یاد فریاد و دعای عاشقان

زیر ضربت‌ها و توهین خسان

یاد...»/

انتهای پیام

یادداشت/ سبک مناظرات رضوی (ع) نسخه عصر ما

قاسم جعفری عضو هیات علمی دانشگاه و عضو شورای مرکزی کانون دانشگاهیان ایران اسلامی در یادداشتی به مناظرات به سبک رضوی را نسخه‌ای برای عصر کنونی دانسته و به چند نکته برای اجرای این طرح اشاره کرده است.

متن این یادداشت به شرح زیر است:

« طبیعی است که امام معصوم باید عالم زمان خود باشد و این مساله ریشه کلامی دارد. خوب می‌دانیم که فقط تقلید جاهل از عالم جایز است و الا تقلید عالم از عالم، جاهل از جاهل و یا فرض قبیح تر آن عالم از جاهل جایز نیست. پس امام جامعه باید اعلم هم باشد. ( البته در زمان غیبت مساله متفاوت است که در جای خود خریطان فن بدان پرداخته اند.) از همین رو ست که می‌گوییم صرف نظر از نظریه نصب عینی ائمه(ع) مرجعیت علمی امامان (ع) خود بهترین دلیل است که آنان برای پیشوایی جامعه ارجح و حق هستند.

ابراهیم بن عباس می‌گوید: « ندیدم امام علی بن موسی الرضا پرسشی را بی پاسخ گذارد. او داناترین مردم از ابتدا تا عصر خود است. مامون با طرح پرسش های متنوع بارها او را محک می زد اما هر بار نه تنها جواب می‌گرفت که تمام سخن، جواب و حتی تمثیل‌های امام متخذ از قرآن بود.»

وقتی علی (ع) می فرماید: « ان هذا القرآن خط مستور بین الدفتین و لابد له من ترجمان» ( کتاب خدا خطوط جاگرفته در بین دو جلد است که نیاز به مفسر دارد)، امام علی بن موسی الرضا (ع) نمونه بارز این ترجمان‌هاست همان که قرآن کریم می‌فرماید «.. وَمَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلَّا اللَّهُ ۗ وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ ..» (آل عمران آیه 7) تاویل آن را جز خدا و راسخان در علم نمی‌دانند یعنی همین.

در حالی که امامین باقرین (ع) فرصت تشکیل محفل درس و بحث و شاگرد پروری بیشتری داشتند و ما نیز بیشتر معارف دینی و فقهی را مدیون آنانیم ولی چرا آن بزرگوار به " عالم آل محمد (ص) اشتهار دارد، شاید یکی از ادله آن برگزاری مناظرات مختلف علمی باشد. شاید بانی این مناظرات «مامون عباسی» عمدتا مقاصد دیگری داشته است و به خیال خود بر آن بوده که بالاخره امام در مقابل کسی از آن به اصطلاح دانشمندان مغلوب شود و بدین سبب در شان امامتش دل شیعیان و تابعان حضرتش دچار تردید گردد.

اما به مصداق (تُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ ۖ ..)[ آل عمران 26] هر بار شعاع علم و نفوذ معنوی آن ولی خدا ساطع تر می‌شد. مغفول نماند که اهل علم واقعی معمولا متواضع اند و در برابر دلیل و برهان درست تسلیم می‌شوند اما می‌گویند مامون بیشتر کسانی را برای مناظره با امام می‌آورد که اهل جدال و لجاج بودند و به جای پذیرش حق جدال می‌کردند؛ چه بسا در خلوت توجیه می‌شدند که هدف منکوب کردن امام شیعیان است و نه مناظره واقعی علمی که بسیار میمون و مبارک است. شاید هم برخی با وعده‌های دنیایی گزاف به ریسک بزرگ رویا رویی علمی با ایشان تن می‌دادند. نمونه بارز آنان را امروز در روحیه وهابی های مدعی پیروی از سنت پیامبر (ص) و سلف صالح می‌بینیم که چوب تکفیرشان بر تن همه امت از فرق و مذاهب مختلف خورده است.

معروف است که امام رضا (ع) با مسیحی، یهودی، زرتشتی، صابئی، رومی و غیره هم بر مبنای کتاب و معتقداتشان و هم به زبان خود آنان به مباحثه می‌نشست.

و اما چند نکته را تاکید می‌کنم:

1 - روش های تبلیغ مثل منبر خطابه، کتب و مجلات، رادیو و رسانه‌های مختلف و ارائه‌های هنری بسیار ارزشمند است اما فکر می کنم یکی از بهترین روش‌ها همین مناظرات علمی واقعی است.

2 - اگر رهبر اندیشمند و زمان شناس انقلاب سال ها قبل بر برپایی کرسی‌های آزاد اندیشی در دانشگاه‌ها و در میان دانشجویان و نیز کرسی‌های نظریه پردازی برای اساتید تاکید کردند شاید ناظر اثر گذاری بی بدیل این روش باشد امروز باید اعتراف کرد گر چه در این راستا قدم هایی برداشته شده اما راه نارفته بسی طولانی است.

3 - ای کاش در حوزه‌های علمیه هم این کرسی های تاثیر گذار که شکوفا کننده معارف دینی در جامعه می باشد راه اندازی شود. مگر نه این است که امام رضا (ع) فرمود: « فقیه کسی است که خیرش به مردم برسد و ( در حوادث و فتن ) آنان را از دشمن نجات دهد زمینه نزول نعمت‌های بهشتی را برایشان فراهم سازد و در تحصیل رضوان خداوندی مددکارشان باشد. این یعنی علم نافع و کاربردی که همگان بدان نیازمندند.

4 - پیشنهاد می‌کنم حوزه علمیه در ایجاد کرسی‌های ثابت مناظره به سبک رضوی در موضوعات مختلف پیشگام باشد و بدینسان در تبلیغ رسالات الهی یکی از اساسی ترین گام های کاربردی خود را بردارد. شاید این که سال هاست رهبری معظم حرف از تحول در علوم انسانی می‌زنند و متولیان امر همچنان در خم یک کوچه اند، با رونق کرسی‌های مناظره به سبک و سلوک رضوی (ع) از این بن بست بی ارادگی خارج شود.

5 - بر پایی کرسی‌های ثابت مناظره در تبدیل یافته‌های علمی طلاب علوم دینی به علم نافع یقینا اثر مطلوب خواهد داشت.

6 - از همه اولی تر برای اجرای سبک مناظرات رضوی با موضوعات دینی فرهنگی اجتماعی اقتصادی سیاسی و... آستان مقدس حضرت رضاست که امیدواریم تولیت محترم عنایت ویژه ای مبذول دارند.»/

انتهای پیام