A+ R A-

تحول فرهنگ کار در عرصه اندیشه و عمل، راه حل تحقق اقتصاد مقاومتی

تحول فرهنگ کار در عرصه اندیشه و عمل، راه حل تحقق اقتصاد مقاومتیبه نظر حقیر اصلی ترین ارکان تحقق اقتصاد مقاومتی اصلاح فرهنگ کار است. بسیاری از مردم بی توجه به شیوه و روش یا تبعات و اثرات آن تنها به دنبال تأمین معیشت خویش اند و نه کار مولدی که هم مصالح جامعه را به قدر خود تأمین کند و هم مایه ی عزت و سعادت فرد و خانواده اش باشد.

اسلام به همان اندازه که به کار کردن اهمیت می دهد و أجر فرد کارگر و تلاشگر را بالا می داند. برای نمونه محمد بن منکدر می گوید محمد بن علی (امام باقر) علیهما السلام را در هوای گرم و طاقت فرسا دیدم که عرق ریزان مشغول به کار است. با خود گفتم این شیخ قریش چه اندازه به دنیا گرفتار است که در این گرما به کار مشغول است. به او نزدیک شدم و از باب موعظه گفتم ای شیخ، فرض کن هم اینک مرگت فرا رسد، چه پاسخی برای خدا داری؟

فرمود اگر هم اینک با أجل ملاقات کنم، قطعا به طاعت حق مرده ام. باید از آن بترسم که مرگم فرا رسد و من در حال معصیت باشم. (اصول کافی، جزء 5، ح 8392)

اسلام در اینکه عده ای معشیت خود را از بیت المال تأمین کنند، ذاتاً نگاه مثبتی ندارد و بلکه آن را از باب ثانوی و اضطراری می پذیرد. برای نمونه این حدیث را ببینید:

امام صادق(ع) از امیرالمؤمنین(ع) نقل فرموده اند که خداوند به داوود(ع) وحی کرد: «انک نعم العبد لولا انک تأکل من بیت المال»  (همان ح 8396) ای داوود اگر نبود که از بیت المال ارتزاق می کنی و کار (مولدی) به دست خود انجام نمی دهی، بنده بسیار خوبی بودی.

داوود(ع) چهل شبانه روز گریست تا آنکه خداوند صنعت ساخت زره را از طریق نرم کردن آهن در اختیارش گذارد و او اینگونه زندگانی اش را تأمین نمود. خوب روشن است که کارمند و أجیر شدن برای دولت و غیر دولت یک اصل نیست، بلکه اضطرار است و شاید هم در شرایطی رنگ وجوب کفایی به خود بگیرد. به تعبیر استاد معظم علامه جوادی آملی درست است که پیامبر خدا (ص) دست کارگر را بوسه زد، ولی به احتمال قوی کارگری که برای خود کار می کرده است و نه أجیر دیگران باشد.

البته تأکید می شود أجیر دیگران شدن و یا به قول امروزی ها، مستخدم یا کارمند دولت یا بخش خصوصی شدن شرعاً مجاز است. چنانچه حضرت موسی این کار را کرد و حتی امیرالمؤمنین گاهی برای اهل کتاب هم کار میکرد، ولی اولویت این نیست و تعبیر روایات آن است که کسی که أجیر یا کارگر و کارمند دیگری شود در واقع رزق (واسع) را بر خود بسته است.

لذا در فقه اسلامی باب مهمی داریم تحت عنوان مکروه بودن اینکه انسان خود را أجیر دیگران نماید. کسی که می تواند بر زمین خویش کار کند یا با استفاده از قدرت فکر و اندیشه خویش کار آفرینی کند، صنعت و یا تکنولوژی را ابداع نماید، یا با بهره گیری از سرمایه خویش تجارت مفید راه بیندازد و امثال این ها که قانون اساسی جمهوری اسلامی هم تحت عنوان اقتصاد خصوصی، تعاونی و دولتی اصول مهمی را به آن اختصاص داده است.

چرا باید به دنبال شغل کارمندی و امثال این ها باشد. البته فراموش نشود که حاکمیت برای ایجاد زمینه های شغلی و مهارت آموزشی به شهروندان و یا تأمین سرمایه لازم برای اشتغال آنان وظایف مهمی دارد که کسی منکر آن نیست.

خلاصه سخن اینکه اقتصاد مقاومتی، مقاومت در کار کردن، پرکاری و اتقان عمل توأم با تدبیر و اندیشه را برای بهره وری حداکثری از منابع کم، شکوفایی و توسعه با الگوی خودی (اسلامی - ایرانی) و رفع موانع طبیعی که در فرآیند کار پیش می آید و یا موانع ساخت دست عوامل خارجی و دشمنان ملت مثل تحریم ها را می طلبد./

انتهای پیام

نظرات/سوالات

  • هیچ نظری یافت نشد
لطفا برای ثبت نظر خود وارد شوید

چند رسانه ای

صوت: بحث و گفتگو دکتر جعفری در باب شبهات فرهنگی
صوت: گزارش صحن علنی دوشنبه 26 اسفند در مصاحبه با رادیو فرهنگ
صوت: نطق اضطراری آخر سال دکتر قاسم جعفری در مجلس
گزارش صحن علنی 25اسفند در مصاحبه با رادیو فرهنگ
گزارش صحن علنی شنبه 24 اسفند در مصاحبه با رادیو فرهنگ
گزارش صحن علنی 21 اسفند در مصاحبه با رادیو فرهنگ
گزارش بازدید دکتر قاسم جعفری از حوزه گیفان

آخرین مطالب

آمار بازدید

امروز
دیروز
بازدید کل
132
210
1622249
جمعه، 10 فروردين 1403

گالری تصاویر

No result...