دل نوشته یک دانش آموز روستایی از بخش مرزی جرگلان شهرستان رازوجرگلان

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام اولین معلم هستی به نام او که معلمی را در مدرسه هستی تدبیر فرمود ضمن عرض خیر مقدم خدمت جناب آقای جعفری نماینده ی محترم بجنورد و هیئت همراه . تعلیم و تربیت تلاشی است برای آموختن راه و رسم زندگی در دنیای کنونی و چگونه خوب زیستن . می دانیم که یادگیری به صورت سنتی و سخنرانی در ذهن بچه ها باقی نمی ماند برای این که دانش آموزان به یادگیری توجه نشان دهند باید دارای انگیزه درونی باشند. و در فرآیند یادگیری غرق شده و تنشی نداشته باشند محیط آرام و دوست داشتنی باعث برانگیختن حس کنجکاوی دانش آموزان می شود و باید لذت یادگیری را در دانش آموزان ایجاد کنیم . در روزگاری که کلاس ها به فناوری های جدید مجهز است می توان به جرأت بیان کرد حضور در چنین فضای آموزش که حتی تخته، فضای ورزش ، آب آشامیدنی، سرویس بهداشتی و غیره وجود ندارد ظلمی بزرگ به دانش آموزان و معلمان این مدرسه است معلمانی که از راه دور برای تعلیم این فرزندان عزیز از خانه و خانواده ی خود جدا شده و صدها کیلومتر را طی کرده و به این خطه آمده اما در اینجا هیچ امکانات رفاهی وجود ندارد. بزرگی به عمل است نه به گفتار.

آرزو مزرادی از آموزشگاه خاقانی(مدرسه ابتدایی) روستای کیلوپنجه دهستان حصارچه بخش جرگلان شهرستان رازوجرگلان استان خراسان شمالی