یادداشت/" شاگردی در مدرسه عالم آل محمد ص"


یادداشت/

آخر ماه صفر موسم شهادت  علی بن موسی الرضا علیه السلام است . امامی که در نزد شیعیان اوصافی دارد که هر یک معنایی عظیم را القا می کند . او غریب نامیده می شود چون در سفری اجباری از دیار جدش  مدینة النبی ص وادار به هجرت شد . شمس شموس ،  انیس نفوس و معین ضعفا و فقرا است و معروف است که جان های رمیده ای که چون آهوان هراسناک از دام صیاد به آستانش کوچیده اند در نزد خالق مهربانش به بهترین وجه ضمانت می کند . اما در این میان وصف زیبای دیگری نیز در دایرة المعارف وجود ، یاد آور آن امام همام است ؛ عالم آل محمد ص . گاه از خود می پرسم اگر شهرت به علم بر مبنای فرمول های ظاهری باشد باید وجود نازنین دو امام کریم باقر العلوم و جعفر  صادق علیهما السلام که اساس تراث اعتقادی و  فقهی مدرسه اهل البیت ع  از تلاش های آنان سرچشمه می گیرد ، به این لقب شهرت می یافتند  .  به زعم این ناچیز این اشتهار را باید در کنه محافل  مناظراتی جستجو کرد که مامون عباسی با هر نیتی در مناسبات مختلف ترتیب می داد . شاید در اوج بد خواهی می خواست در چنین جلساتی با طرح مسائل علمی و دینی پیچیده  شان علمی امام ع را بکاهد اما هر بار جلوه ای درخشان تر از آیه کریمه " (یُرِیدُونَ لِیُطۡفِـُٔوا۟ نُورَ ٱللَّهِ بِأَفۡوَ ٰهِهِمۡ وَٱللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِۦ وَلَوۡ كَرِهَ ٱلۡكَـٰفِرُونَ) الصف 8] تحقق می یافت و این گونه بود که صیت علمی حضرت در اطراف و اکناف بلاد منتشر می شد . در این مختصر فقط بنا دارم به گوشه ای از این نقش آفرینی الهی به قدر درک قاصر خود بپردازم شاید به منزله عرض ارادتی و زیارتی از بعید در آستان آن کریم مقبول افتد و بهانه ای برای شفاعتش در روز موعود و هنگامه هول و هراس گردد. شیخ صدوق علیه الرحمه در کتاب عیون اخبار الرضا ع می نویسد اباصلت هروی یار و همدم امام می گوید ؛" امام رضا ع با  -  گروه های مختلف مردم - با زبان خود آنها و با سلاست و اشرافی بیشتر از صاحبان هر زبانی سخن می گفت . روزی پرسیدم ای فرزند  رسول خدا ص ! من از این همه علم و آگاهی شما به زبان های مختلف در عجبم ؟! حضرتش فرمود ای اباصلت ! من حجت خدا بر خلقم ؛ مگر می شود کسی که زبان خلق الله را نمی فهمد  حجت خدا بر آنان باشد ؟! مگر نشنیدی که علی مولای مومنان ع فرمود ؛" خداوند به ما اهل بیت نعمت " فصل الخطاب "  داده است ." و معنای فصل الخطاب یعنی همین اشراف به زبان و گویش مردم . ( صدوق ، عیون اخبار الرضا ع ج ع ص ۲۵۱ .) 

به نظر می رسد این روایت پر ارج پیام هایی دارد که برخی از آن ها را با درک قاصر نگارنده می شود چنین احصا کرد ؛

حرف زدن به زبان مردم یک ضرورت واقعی است و متن آیات الهی هم این مضمون را تاکید می کند  ، :" (وَمَاۤ أَرۡسَلۡنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوۡمِهِۦ لِیُبَیِّنَ لَهُمۡۖ فَیُضِلُّ ٱللَّهُ مَن یَشَاۤءُ وَیَهۡدِی مَن یَشَاۤءُۚ وَهُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلۡحَكِیمُ) إبراهيم 4] ما پیامبران را با زبان مردمشان مامور به ابلاغ وحی کردیم تا حجت بر ایشان تمام گردد.

مبلغان رسالات الهی باید تلاش کنند به تاسی از ولی خدا به قدر مستطاع زبان اقوام مختلف را بیاموزند تا معارف الهیه را با شیرینی و عذوبت منتقل نمایند .

اگر امروز نظام اسلامی ، به حق بر این باور است که اصلی ترین سرمایه او محتوا و پیام دینی و انسانی است که دارد ،  پس باید در جهت انتقال بیشتر ، بهتر و رساتر آن در این عرصه به قدر کافی سرمایه گذاری کند.

فهم و تکلم به زبان اقوام و ملت ها تنها آموختن ظاهر لغات و گویش های آنان نیست ؛ بلکه باید طریقه هنرمندانه و ساده و سلیس گفتن را نیز تحصیل کرد . زبان اشاره ، زبان بدن و بهره گیری از هنر های هفتگانه برای انتقال معانی را نیز مسلح شد .

از همه مهم تر زبان حال جامعه را فهمیدن مقدمه این مسوولیت مهم است . کاری که امام رؤوف ع در ماجرای اقامه نماز عید فطر انجام داد و خلیفه عباسی و دستگاه قدرت ادامه و اکمال آن را برنتافتند .

شاید بشود گفت کاری که عالم آل محمد ص در آن سال ها انجام می داد همان مفهومی است که امروز از آن به دیپلماسی عمومی ، علمی و .. یاد می شود .

نگاه دقیق به روایات و رفتار آن فرزند پاک رسول خدا ما را به این معنا رهنمون می شود که صاحبان غیرت و حمیت دینی و اندیشه های الهی و انسانی و انقلابی نباید اجازه دهند تا این رستاخیز عظیم ایمانی که با تولد انقلاب اسلامی بروز و ظهور یافته است خدای ناخواسته تبدیل به نماز ناتمام عید فطر رضوی شود که مامون های زمان با تمام وجود و به کار گیری حربه های مختلف و متنوع از جنگ سخت و نرم  و ترور و تحریم و غیره در پی آنند و برای نتیجه گیری از این دسیسه ها سواره نظام ،  پیاده نظام و تمام عده و عده خود را به میدان آورده اند.

آن چیز که رهبر معظم انقلاب با استمداد از ایات بالغه  قران کریم  نامش را جهاد کبیر گذارده است یعنی همین که باید در همه ابعاد مسلح شد . مسلح به علم و اخلاق و اراده و معرفت و ایثار و تلاش و پرکاری و بهره گیری از بیان و بنان . به نظر می رسد وقتی در زیارت امام رضا می خوانیم " اشهد انک جاهدت فی الله حق جهاده " یعنی آنچه آن اسوه و قدوه بشری انجام داد مصداق بارز جهاد کبیر بود و ما که مدعی رهروی اوییم باید با  تاسی عملی به راه و مرامش صدق ادعای خویش را در محک کشیم .

اگر فرهیختگان ایران زمین و مدعیان پیروی از مدرسه اهل البیت ع و محبان آنان اراده کنند که در این مسیر با همه وجود به قیام لله بایستند شکی نیست رؤیای شیرین تمدن نوین اسلامی تحقق می یابد و ستاره ظهور جامعه مهدوی درخشش می گیرد .

خدایا چنان باد !

نظرات/سوالات

  • هیچ نظری یافت نشد
لطفا برای ثبت نظر خود وارد شوید
....