شعر/چه خوش است که گلعذاران

دوستی قدیمی که ضمیر خیر خواهش شکوفان شده بود و این منسیِ مشتغل به مَجازات را چنان مشمول دعاهایش  کرده بود که از لطف کریمانه اش چشمه دل جوشید و به رسم سخا کلماتی بخشید که به مرام ادب و امر قرآن رب چنین  رد تحیتش کردم ؛

تقدیم به همه شما خوبان نیک اندیش ، نیک خواه ، پند ده و پند پذیر ؛

•••••••••

چه خوش است که گلعذاران

به دعای خوش نوازند

فقرای تشنه کامی

که هماره پر نیازند

و چنین بود و بادا

که زبانه های عشق را

به امید دلربایی

به دعای خود گدازند

نه اگر به صنعت مال

به صنایع محبت

نه فقط وجود خود را

که عوالمی بسازند

و گواه این حقیقت

ز جهان پر شر و شور

همه سالکان راهند

که حفیظ سر و رازند

نه کم از قلندرانم

که به پای دل شتابم

به سرای این حریفان

که کریم و دلنوازند

ز خدای آسمان ها

طلبم که یار باشم

به مصاحبان صادق

که به خُلق در  فرازند

و خدای عشق گوید

که چنان همرهانی

چه نشانه های خوبی

به تعین حقیقت

ز معانی مجازند .