بعضی ها چه می ترسند؟

این روزها یادآور شهیدانی بزرگ است. انسان هایی که سیره حیاتشان چراغ راه بسیاری از انسان های روشن ضمیر است. شهیدان رجایی و باهنر دویار دیرین که به تعبیر امام راحل (ره) با هم بودند و باهم نیز از دنیا رفتند. می گویند قبل از انقلاب،آن روزها که سایه جهنمی ساواک فضای رعب و وحشت را بر همه جا حاکم کرده بود رجایی عزیز معلم بود و یک روز رئیس مدرسه که خود ساواکی بود برای ضرب شصت گرفتن از او قبل ورودش به کلاس پای تخته نوشت خواهی نشوی رسوا هم رنگ جماعت شو اما او به محض دیدن این جمله به خوبی فهمید که مقصود چیست بنابر این بعضی از کلمات را جایگزین کرد و به دانش آموزان گفت بخوانید بچه ها هم آوا و یک صدا خواندند خواهی نشوی رسوا در راه حقیت شو . حساسیت های فرهنگ و ابعاد مختلف آن بر کسی پنهان نیست این وادی برای مؤمنان و صاحبان اراده ایمانی جایی برای تسامح نمی گذارد . بنده در نطق روز استیضاح گفتم اقتصادمان که هنوز درست نشده و به جایی نرسید پس لااقل دین و فرهنگ را ازما نگیرید. بعضی به بهانه های ناپذیرفتنی می خواهند که ما چشم بر همه چیز ببندیم . یکی از همین موارد مسأله مرتبط با بورسیه های وزارت علوم است . یک روز گفتند 3002 بورس متخلف و غیر قانونی، پس از جا انداختن این قضیه که مصداق بارز تا می توانی دروغ بزرگ بگو و بعد جا بیانداز بشمار میرفت به این صرافت افتادند که آنرا ارزش گزاری مالی بنمایند لذا بطور زنجیره ای نوشتند فساد 3000 هزار میلیاردی بورسیه های غیر قانونی یعنی برای هر فرد بورس شده رقم موهوم یک میلیارد تومانی را منظور کردند. بعد نوشتند از آنجایی که نمایندگان مجلس خود نیز از مشمولین بورسیه های غیر قانونی هستند و دولت محترم پرده اسرار آنان را بالا زده است با حربه استیضاح قصد انتقام از وزارت علوم و وزیر محترم آن را دارند باورشان نمی شد که این مجلس مجلس پنجم نیست تا مهاجرانی ها کلاه بر سرشان بگذارند لذا نوشتند اینها اقلیتند، پایداریند، تند رواند، انتقام رای نیاوردن جلیلی را می گیرند،چوب لای چرخ دولت می گزارند البته مدالهایی نظیر بی سواد بی عقل و بی تدبیر، پرتقال فروش،جهنمی و ... را قبلاً گرفته بودند، جلسه استیضاح برای وزیر محترم علوم یک فرایند طبیعی قانونی در راستای وظیفه نظارتی مجلس بود اما برای هژمونی سلطه و رسانه که خود را برای یک پیروزی اقتدارگرایانه مهیا می کرد چیزی عمیق تر از شکست سیاسی به بار نشست . البته تیم سیاسی حاکم در بسیاری از عرصه های اقتصادی،اجتماعی و سیاسی دچار بحران تصمیم گیری جزء در یک مورد که با عزم قاطع یعنی مذاکره با غرب به پیش می رود و تو گویی سوار بر ماشینی است که فقط یک دنده سبک با پدال گاز دارد همچنان می تازد از ترمز و احتیاط و ... خبری نیست .و اگر بازمانده است.به دلیل خط قرمزها ، موانع و ترمزبه کارگرفته شده از بیرون است . خواستند بباورانند که نمایندگان منتفع از بورس به دست و پای وزیر پیچیده اند و به همین خاطر در جلسه تودیع و معارفه وزیر و سرپرست فریاد زدند اگر وزیر هم عوض شود مسأله بورس را پی گیری می کنیم اما به محض آنکه کمیسیون آموزش و تحقیقات با استقبال از موضوع از طریق فرآیند انتخابات، کارگروه بررسی وضعیت بورسیه های وزارت علوم را تشکیل داد که اتفاقاً افراد متمایل به گروه حاکم نیز جزء کاندیداها بودند، از جمله بزرگواری که جلوتر از متولیان امور وزارت حرکت می کرد جزء کانداها بودند ولی نتایج به نام دیگران درآمد و به همین خاطر نام انتخابات را انتصابات گذاشتند. البته بروز چنین رفتاری در قاموس این جماعت که 25 میلیون رای را انکار کردند دور از انتظار نیست. آنگاه دست به دامن حرف های بی پایه تری شدند نظیر آنکه اقلیت مجلس از تشکیل کمیته بین قوه ای برای بررسی بورس می ترسند . حقیر می خواهم بگویم شما خیالتان راحت باشد ما هستیم و با این موج سازی ها صحنه را رها نخواهیم کرد. از وضع بورسیه ها یعنی صفر تا صد آن بعلاوه حاشیه سازی های مجرمانه اش که تبعات اجتماعی، سیاسی،حقوقی فراوانی در پی داشته است باید کشف حقیقت شود. اینگونه معلوم می شود که بعضی ها از چه می ترسند.